در بازدید تیم معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی تهران از مرکز تحقیقات عدالت در سلامت، مسئولان مرکز گزارشی از مأموریت‌ها، فعالیت‌ها و دستاوردهای ملی و بین‌المللی این مرکز ارائه و اقدامات اثرگذار انجام‌شده در حوزه رفع نابرابری‌های سلامت و سیاست‌گذاری‌های کلان عدالت‌محور را تشریح کردند.

در تاریخ 14 آبان ماه، جلسه ای مشترک با جناب آقای دکتر خسروی، ریاست محترم دبیرخانه تحقیق و توسعه معاونت بهداشت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی جهت اجرایی سازی طرح <<شناسایی، تحلیل و اولویت‌بندی تعیین کننده های اجتماعی سلامت در استان‌های کشور>> برگزار شد.

کارگاه آموزشی شیوه‌نامه‌ اجرایی تقویت و ساماندهی مداخلات محله محور تعیین کننده اجتماعی سلامت (SDH) در نظام شبکه بهداشت و درمان کشور (PHC) با مشارکت معاونت بهداشت وزارت بهداشت، مرکز مدیریت شبکه و دفتر سازمان جهانی بهداشت WHO به میزبانی و مشارکت معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران، مرکز تحقیقات عدالت در سلامت دانشگاه در سالن اجتماعات موزه ملی تاریخ علوم پزشکی ایران دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شد.

مرکز تحقیقات عدالت در سلامت دانشگاه علوم پزشکی تهران به عنوان یکی از ۱۲ عضو "شبکه رصد و پایش نابرابری‌های سلامت سازمان جهانی سلامت" پذیرفته شد.

کتاب پیش رو که حاصل پژوهشی ترکیبی بوده پس از بررسی انواع وضعیت خرید در نظام های سلامت متنوع دیگر کشورها به بررسی وضعیت خرید خدمت در نظام سلامت جمهوری اسلامی ایران می پردازد و پس از استخراج عوامل تاثیر گذار و چالش های موجود در خرید راهبردی خدمت در نظام سلامت کشورمان به ارائه راهکار می پردازد. امید است که انتشار این کتاب در برنامه ریزی ها و سیاست گذاری های مرتبط با تامین منابع و خرید خدمت نقش بسزایی ایفا کند.

در تحلیل سیاست‌های مسکن از منظر سلامت، یکی از موضوعات مغفول اما تأثیرگذار، نبود نظارت کافی بر کیفیت مصالح داخلی ساختمانی است. استفاده گسترده از مواد غیراستاندارد و عمدتاً وارداتی، که بدون هیچ نظارت تخصصی از منظر سلامت در بازار موجودند، می‌تواند در بلندمدت سلامت جسمی و روانی ساکنان را تهدید کند. این مسئله به‌ویژه در سکونتگاه‌های کم‌برخوردار که کنترل کیفی سازه‌ها در پایین‌ترین حد ممکن است، نگران‌کننده‌تر می‌باشد

تحلیل سیاست‌های مسکن در ایران از منظر سلامت و عدالت اجتماعی نشان می‌دهد که ترکیبی از سیاست‌های موفق و سیاست‌های نیازمند بازنگری در حال اجرا هستند. اگرچه در برخی حوزه‌ها دستاوردهایی در کاهش شکاف اجتماعی و ارتقای زیست شهری حاصل شده، اما در بسیاری از موارد، نبود تداوم، فقدان رویکرد سلامت‌محور و ضعف در اجرا، باعث تضعیف اثرات مثبت سیاست‌ها شده است.

مسکن و محله، بستر اصلی زیست اجتماعی افراد هستند و کیفیت فیزیکی و محیطی آن‌ها یکی از مهم‌ترین عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت محسوب می‌شود. شواهد موجود نشان می‌دهد که شرایط نامطلوب در زیرساخت‌های مسکن، طراحی معماری، خدمات شهری، و محیط اطراف، تأثیر مستقیمی بر بروز بیماری‌های مزمن، اختلالات روانی و نابرابری‌های سلامت دارد. در ایران، طی دهه‌های گذشته، سیاست‌های مسکن عمدتاً بر تأمین کمی و کالبدی تمرکز داشته‌اند، در حالی که ابعاد محیطی و سلامت‌محور آن‌ها مغفول مانده است.

در ایران، توان مالی پایین و ناپایداری در دسترسی به مسکن، فشار مضاعفی بر سلامت اقشار کم درآمد وارد کرده است. افزایش اجاره بها، نبود حمایت مالی کافی، و ترس از اخراج یا جابه جایی های مکرر باعث اضطراب مزمن، کاهش کیفیت زندگی، و محدودیت در دسترسی به مراقبت های سلامت و تغذیه مناسب شده است. سیاست های حمایتی موجود کارآمد نبوده و نیازمند بازنگری جدی اند.

بر اساس تحلیل اسناد سیاستی و مصاحبه با ذینقشان، بیشتر سیاست های مسکن در ایران بر کمّیت ساخت و ساز، تامین مالکیت و ضوابط مهندسی تمرکز داشته اند؛ اما ابعاد سلامت جسمی، روانی و اجتماعی به طور نظام مند در این سیاست ها گنجانده نشده است. ضعف در هماهنگی بین وزارت بهداشت و نهادهای مسکن، و نبود الزامات مشخص در حوزه سلامت محور، موجب شده بسیاری از پروژه ها با آسیب های پنهان برای سلامت شهروندان همراه باشند.