عنوان فارسی مطالعه:

چگونگی تأثیر سیاست‌های مراقبت‌های اولیه سلامت ایران بر عدالت: یک تحلیل تاریخی ـ انتقادی از دیدگاه سیاست‌گذاران

عنوان انگلیسی مطالعه:

How Iranian primary health care policies influenced equity: a historical critical analysis from policymakers’ perspectives

چکیده مطالعه:

مقدمه:

این مطالعه با هدف بررسی این موضوع انجام شد که سیاست‌های مراقبت‌های اولیه سلامت (PHC) در ایران طی پنجاه سال گذشته، از دیدگاه سیاست‌گذاران، چگونه بر برابری در نظام سلامت ایران تأثیر گذاشته‌اند.

روش مطالعه:

این پژوهش کیفی بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰ انجام شد. پس از شناسایی، غربالگری و انتخاب مرتبط‌ترین سیاست‌های PHC از طریق تحلیل اسناد و مشاوره با خبرگان، ۳۰ مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با متخصصان مختلف در نظام سلامت ایران انجام شد. روابط منطقی میان داده‌ها با استفاده از مثلث سیاست‌گذاری سلامت و تحلیل محتوای تماتیک و با کمک نرم‌افزار MaxQDA تحلیل شد.

یافته‌ها:

در میان ۲۸ سیاست شناسایی‌شده در حوزه PHC، پنج گروه سیاست به‌عنوان اثرگذارترین موارد مرتبط با برابری سلامت تعیین شدند. این سیاست‌ها، به‌ویژه PHC و شبکه‌های بهداشت در سطح منطقه‌ای (DHNs)، نقش مؤثری در ارتقای مشارکت اجتماعی، همکاری بین‌بخشی و عدالت اجتماعی داشته‌اند؛ به‌ویژه در مواجهه با بیماری‌های واگیر و حاد. این سیاست‌ها همچنین دسترسی برابر به خدمات پایه سلامت را تضمین کرده‌اند، به‌خصوص در مناطق روستایی، و زمانی که بار اصلی بیماری‌ها واگیر و حاد بود، تأثیر قابل‌توجهی بر ارائه خدمات سلامت در سراسر کشور داشته‌اند. با این حال، در دهه‌های اخیر، PHC و DHNs در همگام شدن با تغییرات پویا در جامعه، الگوهای در حال تغییر بیماری‌ها و پیشرفت‌های فناوری با چالش مواجه شده‌اند.

نتیجه‌گیری:

در حالی که این سیاست‌ها در ارائه مراقبت برابر در حوزه بیماری‌های حاد و واگیر موفق بوده‌اند، بهبودهایی برای مواجهه با بار فزاینده بیماری‌های غیرواگیر (NCDs) مورد نیاز است. ادغام مراقبت از NCDها در PHC و DHNs در ایران مستلزم یک تغییر فرهنگی به‌سوی توجه بیشتر به پیشگیری و اصلاح سبک زندگی است. اراده سیاسی و حمایت دولت و سیاست‌گذاران حوزه سلامت برای غلبه بر موانعی همچون تعارض منافع ضروری است.