مسکن و محله، بستر اصلی زیست اجتماعی افراد هستند و کیفیت فیزیکی و محیطی آن‌ها یکی از مهم‌ترین عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت محسوب می‌شود. شواهد موجود نشان می‌دهد که شرایط نامطلوب در زیرساخت‌های مسکن، طراحی معماری، خدمات شهری، و محیط اطراف، تأثیر مستقیمی بر بروز بیماری‌های مزمن، اختلالات روانی و نابرابری‌های سلامت دارد. در ایران، طی دهه‌های گذشته، سیاست‌های مسکن عمدتاً بر تأمین کمی و کالبدی تمرکز داشته‌اند، در حالی که ابعاد محیطی و سلامت‌محور آن‌ها مغفول مانده است.

مقاله «شناسایی شاخص‌های سلامت باروری برای سیاست‌های جمعیتی در سراسر جهان: یک مرور حیطه ای» در مجله «سلامت باروری» منتشر شد.

در ایران، توان مالی پایین و ناپایداری در دسترسی به مسکن، فشار مضاعفی بر سلامت اقشار کم درآمد وارد کرده است. افزایش اجاره بها، نبود حمایت مالی کافی، و ترس از اخراج یا جابه جایی های مکرر باعث اضطراب مزمن، کاهش کیفیت زندگی، و محدودیت در دسترسی به مراقبت های سلامت و تغذیه مناسب شده است. سیاست های حمایتی موجود کارآمد نبوده و نیازمند بازنگری جدی اند.

بر اساس تحلیل اسناد سیاستی و مصاحبه با ذینقشان، بیشتر سیاست های مسکن در ایران بر کمّیت ساخت و ساز، تامین مالکیت و ضوابط مهندسی تمرکز داشته اند؛ اما ابعاد سلامت جسمی، روانی و اجتماعی به طور نظام مند در این سیاست ها گنجانده نشده است. ضعف در هماهنگی بین وزارت بهداشت و نهادهای مسکن، و نبود الزامات مشخص در حوزه سلامت محور، موجب شده بسیاری از پروژه ها با آسیب های پنهان برای سلامت شهروندان همراه باشند.

مقاله «معرفی سناریوی عملکرد بهینه برای یک مرکز جامع سلامت شهری وابسته به شبکه بهداشت اولیه در ایران» در مجله «ارتباطات کیفیت مراقبت سلامت بین‌الملل» منتشر شد.

آموزش و آگاهی بخشی، یکی از مؤثرترین راهکارها برای پیشگیری و کنترل بیماری های منتقله از پشه آئدس است. گروه های پرخطر مانند زنان باردار، کودکان، ساکنان مناطق مرزی و مهاجران، بیشتر در معرض خطر ابتلا هستند و به آموزش های هدفمند نیاز دارند. استفاده از رسانه های محلی، شبکه های اجتماعی، مدارس، دانشگاه ها و رهبران مذهبی، میتواند تأثیر بالایی در تغییر رفتارهای بهداشتی و کاهش شیوع بیماری داشته باشد.

مقاله پژوهشی با عنوان "شناسایی شکاف‌های دانش در تعیین‌کننده‌های اجتماعی سلامت (SDH) و چالش‌های مرتبط در ایران" توسط مرکز تحقیقات عدالت در سلامت و با این پژوهش با مشارکت مرکز تعالی سلامت جهانی دانشگاه علوم پزشکی تهران و با مسئولیت نویسندگی دکتر امیرحسین تکیان و دکتر علیرضا اولیایی‌منش و سایر پژوهشگران انجام شده و در مجله "Health Res Policy Sys" منتشر شد.

با میزبانی مرکز تعالی سلامت جهانی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سمپوزیوم بین‌المللی «تغییر اقلیم و سلامت؛ نگاهی به گزارش لنست ۲۰۲۴» با حضور سیاست‌گذاران، پژوهشگران و فعالان ملی و بین‌المللی برگزار شد.

اجرای موفق برنامه های کنترل بیماریهای منتقله از پشه آئدس، به طور مستقیم تحت تأثیر شرایط اجتماعی و اقتصادی جوامع مختلف است. نبود زیرساخت های سلامت در مناطق محروم، نابرابری در دسترسی به خدمات پیشگیری، عدم آگاهی عمومی، و عوامل فرهنگی و اجتماعی، موانع کلیدی در اجرای مداخلات هستند. بدون در نظر گرفتن این عوامل اجتماعی، هرگونه سیاستگذاری یا اقدام اجرایی اثربخشی محدودی خواهد داشت.

بهسازی محیط و مدیریت آبهای راکد، یکی از مؤثرترین راهکارها برای کنترل ناقلین بیماری های منتقله از پشه آئدس است. نبود زیرساخت های مناسب زهکشی، تجمع زباله، شرایط نامناسب نگهداری آب آشامیدنی در مخازن روباز و آب های ذخیره شده در حیاط منازل، شرایط مطلوبی را برای رشد و تکثیر پشه های ناقل فراهم کرده است. اجرای برنامه های جامع کنترل محیطی، ارتقای زیرساخت های شهری، مدیریت زباله، بهبود سیستم های ذخیره آب و توسعه روش های پایدار کنترل ناقلین، می تواند به کاهش چشمگیر شیوع بیماری های مرتبط کمک کند.