عنوان فارسی مطالعه:

بررسی نظام‌مند اثر سیاست‌های کاهش و سازگاری با تغییرات اقلیمی بر سلامت و نابرابری‌های سلامت

عنوان انگلیسی مطالعه:

The Effect of Climate Mitigation and Adaptation Policies on Health and Health Inequalities: A Systematic Review

چکیده مطالعه:

مقدمه:

سیاست‌های کاهش و سازگاری با تغییرات اقلیمی، ابزاری حیاتی برای مدیریت پیامدهای گسترده تغییرات اقلیمی هستند و شواهد روزافزونی نشان می‌دهد این سیاست‌ها پیامدهای مهمی بر سلامت و نیز توزیع نابرابر این پیامدها میان گروه‌های اجتماعی دارند. با وجود اهمیت این موضوع، شواهد موجود درباره اثرات این سیاست‌ها بر سلامت و نابرابری‌های سلامت پراکنده و ناهمگون است. از این‌رو، مرور نظام‌مند حاضر با هدف بررسی و تجمیع شواهد مربوط به تأثیر سیاست‌های کاهش و سازگاری با تغییرات اقلیمی بر سلامت و نابرابری‌های سلامت انجام شده است. این مطالعه، با مرور مطالعات تجربی در حوزه سیاست‌های اقلیمی، به دنبال تعیین این موضوع است که آیا و چگونه این سیاست‌ها می‌توانند پیامدهای مثبت یا منفی بر سلامت جمعیت و شکاف‌های سلامت میان گروه‌های مختلف درآمدی، اجتماعی و جغرافیایی ایجاد کنند.

روش مطالعه:

این مرور نظام‌مند با جستجوی جامع در پایگاه‌های علمی شامل PubMed ،EMBASE ،Web of Science و Scopus انجام شد. مطالعاتی وارد مرور شدند که به بررسی اثرات سیاست‌های کاهش یا سازگاری با تغییرات اقلیمی بر پیامدهای سلامت یا نابرابری‌های سلامت می‌پرداختند. داده‌ها به‌صورت استخراج ساختاریافته جمع‌آوری شدند و سپس با رویکرد سنتز روایی تحلیل گردیدند. علاوه بر این، کیفیت مطالعات بر اساس ابزارهای معتبر ارزیابی کیفیت سنجیده شد تا اطمینان حاصل شود نتایج مبتنی بر شواهد معتبر و قابل اتکاست. همچنین انواع سیاست‌های ارزیابی‌شده، پیامدهای سلامت گزارش‌شده، اثرات بر گروه‌های اجتماعی مختلف و جهت‌گیری نتایج ثبت و مقایسه گردید.

یافته‌ها:

در مجموع ۶۰ مطالعه واجد شرایط ورود به مرور نظام‌مند بودند. بخش عمده‌ای از مطالعات، اثرات سیاست‌های کاهش مانند مداخلات حمل‌ونقل پاک، کاهش انتشار آلاینده‌ها، اصلاحات انرژی و سیاست‌های مالی مرتبط با تغییرات اقلیمی را گزارش کرده بودند. پیامدهای سلامت گزارش‌شده شامل مرگ‌ومیر، بروز بیماری‌های تنفسی، بیماری‌های قلبی‌عروقی، کیفیت هوا و شاخص‌های مرتبط با رفاه سلامت بود. اثرات سیاست‌ها عمدتاً مثبت گزارش شد؛ به‌ویژه سیاست‌های کاهش آلودگی هوا و سیاست‌های حمل‌ونقل پایدار بیشترین منافع سلامت را به همراه داشتند. با این حال، برخی سیاست‌ها مانند مالیات کربن در صورت نبود مداخلات حمایتی، می‌توانند اثرات نامطلوب بر گروه‌های کم‌درآمد داشته باشند و نابرابری‌های سلامت را افزایش دهند. مطالعات سازگاری اغلب بر مدیریت گرما، بهبود زیرساخت‌ها و آمادگی در برابر بلایا تمرکز داشتند و نشان دادند این اقدامات می‌توانند خطرات مرتبط با دما و حوادث شدید آب‌وهوایی را کاهش دهند. با وجود این، شواهد درباره تأثیر سیاست‌ها بر نابرابری سلامت محدود، پراکنده و اغلب غیرقطعی بود.

نتیجه‌گیری:

یافته‌های این مرور نظام‌مند نشان می‌دهد که سیاست‌های کاهش و سازگاری با تغییرات اقلیمی به‌طور کلی می‌توانند آثار مثبت قابل‌توجهی بر سلامت عمومی داشته باشند، به‌ویژه از طریق کاهش آلودگی هوا و تقویت زیرساخت‌های تاب‌آوری. با این حال، اثرات این سیاست‌ها بر نابرابری‌های سلامت هنوز به‌صورت جامع و قطعی مشخص نشده است. برخی سیاست‌ها در صورت عدم طراحی مناسب می‌توانند به‌طور ناخواسته نابرابری سلامت را تشدید کنند. بنابراین، لازم است سیاست‌گذاران هنگام طراحی مداخلات اقلیمی، ابعاد عدالت و برابری را در نظر بگیرند و سیاست‌های جبرانی لازم را برای حمایت از گروه‌های آسیب‌پذیر اجرا کنند. انجام مطالعات بیشتر مبتنی بر داده‌های تجربی و با طراحی دقیق، ضروری است تا تصویر روشن‌تری از پیامدهای این سیاست‌ها بر سلامت و نابرابری‌ها فراهم شود.