مقاله "بکارگیری فرایندهای تعاملی مبتنی بر شواهد برای بازنگری بسته خدمات بیمه سلامت در ایران" در مجله بین المللی مدیریت و سیاستگذاری سلامت منتشر شد

مقاله "تأثیر ضدعفونی با کلر در سیستم‌های آبرسانی بر روی ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی: پروتکل مرور نظام‌مند" در مجله "شواهد محیط زیست"منتشر شد

مقاله "کاربرد نوین ضدعفونی آزمایشگاهی برای مدل‌سازی مهار تشکیل بیوفیلم، حساسیت به ضد میکروب و مقاومت آنتی‌بیوتیکی سودوموناس آئروژینوزا: مطالعه ترکیبات آزاد و ترکیبی کلر" در مجله "مهندسی و علوم بهداشت محیط" منتشر شد

مقاله "بررسی تاثیر تاسیس دفاتر خدمات سلامت دانشگاه علوم پزشکی تهران بر شاخص های بهداشت محیط در سال 1399" در مجله "سلامت و محیط زیست" منتشر شد

مقاله "تقویت ظرفیت فردی و سازمانی برای سیاست‌گذاری مبتنی بر شواهد در حوزه سلامت در ایران: تلفیقی از شواهد محلی و جهانی" در مجله "سیاست ها و نظام های پژوهش در سلامت" منتشر شد

دکتر علی منتظری، عضو هیئت‌علمی جهاد دانشگاهی در مجموعه سخنرانی‌های پیام دارالفنون (TUMS' TALKS) با موضوع عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت با عنوان «مخلوط سمی سلامت»، وجود نابرابری در سلامت افراد را حاصل یک مخلوط سمی از عوامل و مؤلفه‌های اجتماعی برشمرد.

دکتر امیرحسین تکیان، استاد و رئیس گروه سلامت جهانی و سیاست‌گذاری عمومی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران و معاون پژوهشی مرکز تحقیقات عدالت در سلامت در مجموعه سخنرانی‌های پیام دارالفنون (TUMS' TALKS) با موضوع عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت با عنوان «حکمرانی خوب برای سلامت بهتر»، عوامل متعددی را که می‌تواند بر سلامت جامعه تأثیرگذار باشد، تبیین کرد.

ما اصطلاحی داریم به نام «شیب اجتماعی سلامت» به این معنی که اگر که سلامت را یک گوی در نظر بگیریم که باید به سرمنزل مقصود برسانیم؛ این کار برای همه‌ی افراد به یک اندازه آسان نیست و بسته به شرایط اجتماعی افراد ممکن هست که مجبور باشند این گوی را با یک شیب بالاتری حرکت دهند که قطعاً سخت‌تر است.

تعداد موارد مرگ بر اثر آلودگی هوا، 4 هزار و 122 مورد از کل مرگ‌های تهران را شامل می شود؛ یعنی حدود ده درصد موارد مرگ و میر که با هر معیاری، نرخ بالایی است و همانطور که این یک مشکل جهانیست، مشکل بسیاری از شهرهای بزرگ و صنعتی کشور نیز است.

علت اصلی نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌ها در سلامت، عواملی خارج از نظام سلامت هستند؛ گرچه نظام‌های سلامت از طریق تأمین مالی، عدالت در دسترسی و عدالت در بهره‌مندی می‌توانند به عدالت در سلامت کمک کنند ولی از اینکه کاملاً باعث عدالت در همه‌ی پیامدهای سلامت مثل مرگ‌ومیر، امید به زندگی، کیفیت زندگی و … شوند امکان‌پذیر نیست.