عنوان فارسی مطالعه:

دسترسی به مراکز توانبخشی فیزیکی برای افراد دارای معلولیت در ایران: مطالعه مقایسه‌ای در خصوص پوشش همگانی سلامت

عنوان انگلیسی مطالعه:

Availability of Physical Rehabilitation Facilities for People with Disabilities in Iran: A Comparative Study on Universal Health Coverage

چکیده

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مقدمه:

ایران، مانند بسیاری از کشورهای دیگر، با پیوستن به کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت، متعهد به ارائه دسترسی جهانی و برابر به مراقبت‌های بهداشتی و توانبخشی برای افراد دارای معلولیت شده است. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی دسترسی به امکانات توانبخشی در سطح ملی و زیرملی انجام شد.

روش ها:

این مطالعه مقطعی بین ماه‌های مه و دسامبر 2019 انجام شد. داده‌های امکانات توانبخشی از جمله زیرساخت‌ها و نیروی کار توانبخشی در تنظیمات سیستم بهداشتی با استفاده از فهرست جامع توانبخشی به دست آمد. داده‌ها از معاون درمان وزارت بهداشت و آموزش پزشکی، توانبخشی سازمان بهزیستی کشور و صدور مجوز و برنامه‌ریزی شورای پزشکی در 32 استان ایران جمع‌آوری و با استفاده از اکسل نسخه 2016 تحلیل شد.

یافته ها:

در سطح ملی، وضعیت زیر مشاهده شد: در تنظیمات بستری: 1.1 تخت در هر میلیون نفر جمعیت؛ در تنظیمات سرپایی: فیزیوتراپی 42.6، چشم‌پزشکی 16.4، شنوایی‌شناسی 10.5، درمان حرفه‌ای 8.2، گفتاردرمانی 8.1، ارتز و پروتز 4.5، فیزیک پزشکی و توانبخشی 3.8 مرکز؛ مراکز مراقبت روزانه 11.7 و مراکز توانبخشی 1.3 مرکز، توانبخشی مبتنی بر جامعه (CBR): 15.9 واحد، مراقبت خانگی توانبخشی 2 مرکز، مراقبت خانگی توانبخشی پرستاری 1.6 مرکز و مراقبت خانگی توانبخشی پزشکی 0.3؛ مراکز مراقبت بلندمدت: مراقبت مسکونی 4.1 مرکز در هر میلیون نفر جمعیت. در مورد نیروی کار توانبخشی: فیزیوتراپیست‌ها 84، گفتاردرمان‌ها 34.8، درمانگران حرفه‌ای 32.5، چشم‌پزشکان 31.2، شنوایی‌شناسان 27.9، پروتز و ارتز 10.3 درمانگر و فیزیک پزشکی و توانبخشی 5.1 متخصص در هر میلیون نفر جمعیت. در سطح زیرملی، در 12 استان مرکز توانبخشی سرپایی وجود نداشت و توزیع مراکز توانبخشی روزانه در استان‌های ثروتمند 10 برابر بیشتر بود. تعداد واحدهای CBR، مراقبت خانگی توانبخشی و مراقبت خانگی توانبخشی پرستاری به ترتیب 40، 22 و 23 برابر در استان‌های ثروتمند نسبت به استان‌های فقیر بیشتر بود و در 21 استان مرکز مراقبت خانگی توانبخشی پزشکی وجود نداشت. در مورد مراقبت بلندمدت، مراکز مراقبت مسکونی در ثروتمندترین استان 8 برابر بیشتر بود.

نتیجه گیری:

جهت مشاهده و دریافت مقاله کلیک کنید