بیماری‌های غیر واگیر ۷۱ درصد از کل مرگ و میرهای جهانی را تشکیل می‌دهند. در سال ۲۰۱۵، اهداف توسعه پایدار، از جمله هدف ۳.۴، در دستور کار جهانی قرار گرفت؛ «تا سال ۲۰۳۰، مرگ و میر زودرس ناشی از بیماری‌های غیر واگیر را یک‌سوم کاهش دهید». بیش از نیمی از کشورهای جهان در مسیر دستیابی به هدف ۳.۴ SDG نیستند و بحران کووید-۱۹ ارائه خدمات ضروری بیماری‌های غیر واگیر را در سطح جهانی مختل کرده است، که این امر به معنای مرگ زودرس میلیون‌ها نفر است و نشان‌دهنده نیاز به توانمندسازی سیستم‌های بهداشتی است. ما ابزاری برای اندازه‌گیری ظرفیت مرکز ملی بیماری‌های غیر واگیر طراحی کردیم و سپس بسته سیاستی پیشنهادی را برای تقویت ظرفیت سازمانی مرکز ملی ارائه کردیم. داده‌های این مطالعه ترکیبی توالی توضیحی با استفاده از رویکردهای کمی و کیفی بین فوریه ۲۰۲۰ تا دسامبر ۲۰۲۱ جمع‌آوری شد. ابزار ارزیابی ظرفیت سازمانی برای بیماری‌های غیر واگیر توسعه یافت و اعتبار و پایایی آن اندازه‌گیری شد. ابزار توسعه‌یافته با ارزیابی مدیران و متخصصان NCNCD، ظرفیت سازمانی را ارزیابی کرد. پس از مرحله کمی، مرحله کیفی بر روی نقاط کم‌ظرفیت آشکار شده توسط ابزار متمرکز شد. علل کم‌ظرفیت و همچنین مداخلات بالقوه برای بهبود ظرفیت بررسی شد. ابزار توسعه‌یافته شامل شش حوزه اصلی و هجده زیر حوزه، از جمله (حاکمیت، مدیریت سازمانی، مدیریت منابع انسانی، مدیریت مالی، مدیریت برنامه و مدیریت روابط) است که اعتبار و پایایی آن تأیید شده است. در هفت واحد جداگانه مرکز ملی بیماری‌های غیر واگیر، ظرفیت سازمانی با استفاده از ابزار طراحی شده اندازه‌گیری شد. (بیماری‌های قلبی عروقی و فشار خون بالا؛ دیابت؛ بیماری مزمن تنفسی؛ چاقی و فعالیت بدنی؛ دخانیات و الکل؛ تغذیه؛ و سرطان‌ها). ابعاد مدیریت سازمانی و زیرمجموعه‌های ساختار سازمانی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و واحدهای وابسته به مرکز ملی، در همه موارد، تقریباً یکی از چالش‌های اصلی بود که بر توانایی کشور در مبارزه با بیماری‌های غیر واگیر تأثیر گذاشت. با این حال، همه واحدها از نظر حاکمیت (بیانیه ماموریت، چشم‌انداز و برنامه استراتژیک مکتوب) وضعیت نسبتا خوبی داشتند. تحلیل محتوا نظرات کارشناسان در مورد زیر حوزه‌های کم ظرفیت، چالش‌ها و مداخلات پیشنهادی برای توانمندسازی را برجسته کرد. شفافیت در روش‌ها و فرآیندها برای تخصیص بودجه بین برنامه‌های مختلف بهداشتی و ارزیابی اثرات آنها از طریق شاخص‌های اثربخشی هزینه ضروری است. این مطالعه نقاط ضعف یا مناطقی را که نیاز به توانمندسازی دارند شناسایی کرد. علل اصلی کم‌ظرفیت و مداخلات برای ایجاد ظرفیت در هر بعد از ابزار ذکر شده است. برخی از مداخلات پیشنهادی مانند تقویت ساختارهای سازمانی، پتانسیل تاثیرگذاری بر حوزه‌های دیگر را دارند. بهبود ظرفیت سازمانی برای بیماری‌های غیر واگیر می‌تواند به کشورها کمک کند تا به اهداف ملی و جهانی با کارایی بیشتر دست یابند.