عنوان فارسی مطالعه:

همکاری بین بخشی در مدیریت عوامل خطر بیماری‌های غیرواگیر در ایران: ذینفعان و تحلیل شبکه‌های اجتماعی

عنوان انگلیسی مطالعه:

Intersectoral collaboration in the management of non-communicable disease’s risk factors in Iran: stakeholders and social network analysis

چکیده

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مقدمه:

بیماری‌های غیرواگیر (NCDs) به عنوان علت اصلی مرگ زودهنگام در جهان، پیچیده و چند بعدی هستند و پیشگیری و کنترل آن‌ها نیازمند همکاری جهانی، ملی، محلی و بین بخشی است. تحلیل ذینفعان دولتی و تحلیل شبکه‌های اجتماعی (SNA) از جمله تکنیک‌های شناخته شده برای درک و بهبود همکاری هستند. ما از طریق تحلیل ذینفعان، تحلیل شبکه‌های اجتماعی و شناسایی نقاط قوت، همکاری بین بخشی (ISC) در پیشگیری و کنترل عوامل خطر مرتبط با NCDs در ایران را بررسی کردیم.

روش شناسی:

این یک مطالعه روش‌های مختلط مبتنی بر مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته و بررسی اسناد و قوانین قانونی برای شناسایی و ارزیابی علاقه، موقعیت و قدرت مراکز تصمیم‌گیری جمعی در مورد NCDs، به دنبال تحلیل شبکه‌های اجتماعی شوراهای مرتبط و عوامل خطر NCDs است. ما از نرم‌افزار Gephi نسخه 0.9.2 برای تسهیل SNA استفاده کردیم. ما علاقه، موقعیت، قدرت و نفوذ شوراهای عالی بر NCDs و عوامل خطر مرتبط را تعیین کردیم. چارچوب سطح مداخله (ILF) و نظر کارشناسان برای شناسایی مداخلات جهت تقویت همکاری بین بخشی مورد استفاده قرار گرفت.

یافته ها:

ما 113 مرکز تصمیم‌گیری جمعی ملی را شناسایی کردیم. پنج شورا بالاترین نمره ارزیابی را برای چهار معیار (علاقه، موقعیت، قدرت و نفوذ) داشتند، از جمله شورای عالی بهداشت و امنیت غذایی (SCHFS)، شورای عالی استانداردها (SCS)، شورای عالی حفاظت از محیط زیست (SCIP)، شورای عالی بیمه سلامت (SCHI) و شورای عالی مراکز تعالی علوم پزشکی. ما درجه، در درجه، خارج از درجه، خارج از درجه وزنی، مرکزیت نزدیکی، مرکزیت بین بخشی و مرکزیت Eigenvector را برای همه شوراها محاسبه کردیم. شورای عالی استانداردها و SCHFS دارای بالاترین مرکزیت بین بخشی هستند که نشان دهنده اهمیت بالاتر Node در جریان اطلاعات است. مداخلات برای تسهیل همکاری بین بخشی بر اساس پنج سطح چارچوب سطح مداخله (ILF) شناسایی و گزارش شدند.

نتیجه گیری:

جهت مشاهده و دریافت مقاله کلیک کنید